مهندسی، شامل کاربرد روشهای تجزیه و تحلیل اصول فیزیکی برای تبدیل مواد خام و سایر منابع به فرمی که رضایت و احتیاجات آدمی را تامین کند، میباشد. با پیشرفت علم و تکنولوژی و تعامل این دو با هم، تخصصها و گرایشهای مختلف مهندسی بوجود آمده اند. در این ارتباط مهندسی صنایع رشته نسبتاً جدید است که ضمن برخورداری از مفهوم کلی مهندسی، حوزه های کاری فراتری را در مقایسه با سایر رشته ها مورد توجه قرار میدهد.

مهندسی صنایع حرفه ای است که می کوشد با تلفیق دانش مهندسی و ریاضیات و اقتصاد و مدیریت، کارایی سیستم های تولیدی و خدماتی را بهبود دهد. این مهندسی بطور کلی اثربخشی، کارایی، تطبیق پذیری، پاسخ گویی، کیفیت و بهبود مستمر کالاها و خدمات و سودآوری را مدنظر قرار می دهد.

مهندسی صنایع در واقع از سال های انقلاب صنعتی آغاز شد و بعداً به تدریج تکوین پیدا کرد. اولین دانشکده مهندسی صنایع در سال 1908 در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیای آمریکا تشکیل شد. در دهه 1930 به علت بروز بحران بزرگ اقتصادی و در سال های جنگ جهانی دوم توجه زیادی به مهندسی صنایع معطوف شد. در طی سالهای 1950 تا 1980 علاوه بر تاکید روی ابزارهای کمی و محاسباتی، کیفیت در زندگی شغل (QWL)، مدیریت کیفیت جامع (TQM) و مشارکت کامل کارکنان (IEI) در سازمان ها رواج پیدا کرد. از سال 1980 به بعد نیازهای کلی سازمانها، تقویت تجارت، افزایش رقابت پذیری، بهبود کارایی، توجه به مشتریان، بازاریابی و مدیریت عرضه اهمیت زیادی پیدا کرد.