كرسي ترویجی پیامدهای اجتماعی-فرهنگی جهانی شدن بر نواحی روستایی (با تاکید بر استان سیستان و بلوچستان) در روز دوشنبه هفدهم آبان ماه در سالن کنفرانس سازمان مرکزی دانشگاه سیستان و بلوچستان برگزار گردید.
 

به گزارش روابط عمومی در این کرسی که با حضور جمعی از اساتید و دانشجویان برگزار گردید، ارائه دهنده دکتر سیدهادی طیب‌نیا از گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی بود. ناقدان دکتر جواد بذرافشان از گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی و دکتر محمدرضا حسنی از گروه علوم اجتماعی و مدیر کرسی دکتر عبدالرسول حسنی‌فر از گروه علوم اجتماعی بودند.
ارائه دهنده‌ی این کرسی نخست به ارایه تعاریفی از جهانی شدن و تفاوت بین جهانی شدن و جهانی سازی پرداخت و سپس پیشینه‌هایی از تحقیق در خصوص اثرات جهانی شدن و نظریات مختلف در این مورد اشاره کرد. در ادامه پیامدهای جهانی شدن در نواحی روستایی مورد بررسی قرار گرفت و تاثیر جهانی شدن بر مولفه‌هایی مانند آداب و رسوم، فرهنگ و سبک‌ زندگی مورد اشاره قرار گرفت و تاکید گردید که به نظر می‌رسد الگوهای رفتاری جديدتری مانند فردگرايی، مصرف‌گرایی، مهاجرت و انزواگزینی و ...، جايگزين الگوهای پیشین می‌شود. جهانی شـدن به منزلـه درهم‌تنیدگـی و پیونـد فزاینـده جهـان و سـاکنان آن بـا یکدیگـر در عرصه‌هـای مختلـف اسـت كـه تمـام جنبه‌هـای زندگـی انسـانی را دربـر گرفتـه و هم شـكلی و همرنگـی را دنبـال می‌كنـد. مـد، لبـاس، زبـان، علایـق زیبایی شـناختی و ایدئولوژی‌هایی که با خرده فرهنگ شـهری همراه اسـت، ابزارهایی برای گسسـتن از سـنت در ابعـاد مختلـف محسـوب شـده و امـروزه تمایـل بـه تأثیرپذیـری و تأثیرگـذاری در عرصـه جهانی شـدن شـدت و ابعـاد بیشـتری بویژه در روستاهای استان سیستان و بلوچستان یافتـه اسـت.
 در ادامه جلسه ناقدان کرسی دکتر بذرافشان و دکتر حسنی از وجوه مختلف به نقد کرسی پرداختند و در نقد خود بر محورهایی مانند عدم تعلق تمام این اثرات به جهانی‌شدن و دخیل داشتن سایر عوامل از جمله عوامل اقتصادی، کلی بودن بحث و لزوم داشتن مطالعه موردی در تحقیق و آوردن نتایج آن با ارقام و آمار جهت سنجش میزان تاثیر جهانی شدن و توجه به ابعاد عمیق فرهنگی و اجتماعی جوامع روستایی تاکید کردند.
 در ادامه دکتر طیب نیا به برخی از این نقدها پاسخ‌هایی را ارائه کرد و در این خصوص بحث و تبادل نظر صورت گرفت. 
به طور کلی توجه به پیامدهای  پدیده جهانی‌شدن در نواحی روستایی و ارائه راهکارهایی برای افزایش اثربخشی مثبت آن و کاهش اثرات منفی آن در این نواحی توسط حاکمیت، نهادهای مسئول، نهادهای مردم نهاد و نیز مردم محلی با روش‌های مختلف از جمله آگاهی بخشی قبل از وقوع ضررهای جبران ناپذیر بیشتر در نواحی روستایی، ضروری است.