ویروس Monkeypox (آبله میمون) یک ارتوپوکس ویروس است که باعث ایجاد بیماری با علائم مشابه اما شدیدتر از آبله می شود. در حالی که آبله در سال 1980 ریشه کن شد ، آبله میمون همچنان در کشورهایی از آفریقای مرکزی و غربی رخ می دهد. دو کلاد مجزا مشخص شده است: کلاد آفریقای غربی و کلاد حوضه کنگو ، که به عنوان کلاد آفریقای مرکزی نیز شناخته می شود.

کلیات آبله میمون

آبله میمون یک زونوز است: بیماری که از حیوانات به انسان منتقل می شود. موارد اغلب نزدیک به جنگلهای بارانی گرمسیری که در آن حیواناتی وجود دارند که ویروس را حمل می کنند ، یافت می شود. شواهدی از عفونت ویروس میمون در حیواناتی از جمله سنجاب ها ، موشهای گامبیا ، گونه های مختلف میمون و سایرین یافت شده است.

انتقال انسان به انسان محدود است. می توان از طریق تماس با مایعات بدن ، ضایعات روی پوست یا سطوح داخلی مخاطی مانند دهان یا گلو ، قطرات تنفسی و اشیاء آلوده منتقل شد.

تشخیص DNA ویروسی توسط واکنش زنجیره ای پلیمر توسط تست آزمایشگاهی (PCR)  برای آبله میمون موثر است. بهترین نمونه های تشخیصی مستقیماً از بثورات - پوست ، مایع یا پوسته یا بیوپسی (در صورت امکان پذیر بودن)، است. روشهای تشخیص آنتی ژن و آنتی بادی ممکن است مفید نباشد زیرا آنها بین ارتوپوکس ویروس تمایز قائل نیستند.

علائم

آبله میمون با تب ، بثورات گسترده و تورم غدد لنفاوی همراه است. مهم است که آبله میمون را از بیماری های دیگر مانند آبله مرغان ، سرخک ، عفونت های باکتریایی پوست ، زخم ، سیفلیس و آلرژی های مرتبط با دارو متمایز نماییم.

دوره کمون بیماری آبله میمون می تواند از 5 تا 21 روز باشد. مرحله تب در این بیماری معمولاً 1 تا 3 روز با علائمی از جمله تب، سردرد شدید، لنفادنوپاتی (تورم غدد لنفاوی)، کمردرد، میالژی (درد عضلانی) و یک ضعف بدنی شدید (کمبود انرژی) طول می کشد. مرحله تب پس از مرحله فوران پوست دنبال می شود و 2 تا 4 هفته به طول می انجامد. ضایعات از ماکول ها (ضایعات با پایه مسطح) به پاپول ها (ضایعات دردناک محکم) تا وزیکول ها (پر از مایع شفاف) تا پوستول ها (پر از چرک) و به دنبال آن زخم ها یا پوسته ها تکامل می یابند.

نسبت بیمارانی که می میرند در موارد مستند بین 0 تا 11 درصد متفاوت بوده و در بین کودکان خردسال بیشتر بوده است.

راه های درمان بیماری

درمان بیماران آبله میمون وابسته به علائم است. ترکیبات مختلفی که ممکن است در برابر عفونت ویروس آبله میمون مؤثر باشند ، در حال توسعه و آزمایش هستند.

پیشگیری و کنترل آبله میمون انسانی به افزایش آگاهی در جوامع و آموزش کارکنان بهداشت برای جلوگیری از عفونت و متوقف کردن انتقال متکی است.

بیشتر عفونت های آبله میمون انسانی ناشی از انتقال حیوان به انسان . انسان به انسان است. از تماس با حیوانات بیمار یا مرده باید اجتناب شود و توصیه می گردد تمام غذاهای حاوی گوشت حیوانات قبل از خوردن به درستی پخته شود.

از تماس نزدیک با افراد آلوده یا مواد آلوده باید جلوگیری شود. دستکش و سایر لوازم و تجهیزات حفاظت فردی باید هنگام مراقبت از بیماران ، چه در یک مرکز درمانی و چه در خانه، پوشیده شوند.

در نتیجه خاتمه واکسیناسیون معمولی آبله، که در گذشته محافظت متقابل را ارائه می داد، جمعیت نسبت به آبله میمون مستعد تر شده اند. واکسیناسیون در برابر آبله با واکسن آبله مبتنی بر ویروس واکسینه شدگان نسل اول 85 ٪ در جلوگیری از ابتلا به آبله میمون در گذشته مؤثر خواهند بود. اعضای خانواده و جامعه ، کارکنان بهداشتی و پرسنل آزمایشگاهی که در دوران کودکی علیه آبله ها واکسینه شده اند، ممکن است در برابر آبله میمون از حفاظت باقیمانده برخوردار باشند.