تسلیت از آنرو، که ملت شهیدپرور ما سربازی را از دست داد، که در جبهه ‏های نبرد با باطل، چه در لبنان و چه در ایران، حماسه می‏آفرید و سرلوحه مرام او اسلام عزیز و پبروزی حق بر باطل بود. او جنگجویی پرهیزگار و معلمی متعهد بود.

مصطفی چمران ساوه‌ای در سال ۱۳۱۱ خورشیدی در خیابان پانزده خرداد تهران، بازار آهنگرها، محله سرپولک به دنیا آمد. او فرزند حسن چمران ساوه‌ای بود که از روستای چمران ساوه به تهران مهاجرت کرد.

در جریان جنگ ایران و عراق، وی یکی از فرماندهان ایران بود. چمران با شروع جنگ، به اهواز رفت و ستاد جنگ‌های نامنظم را بنیان‌گذاری کرد. مصطفی چمران در ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۰ در مسیر دهلاویه-سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پشت سرش در ۴۹ سالگی به شهادت رسید شد.

دوست دارم مثل چمران بچه‌هایی داشتم

چند گل در باغ خالی دلم می‌کاشتم

یاد لبخند و محبت‌های او کرده دلم

کاش از اخلاق او در روح خود می‌ساختم

مصطفی جان، خسته‌ام از زندگی بی هدف

کاش چون تو عاشقانه زندگی می‌خواستم

عشق تو جوشیده از عرفان مردم پرورت

کاش از جهل درونم اندکی می‌کاستم

مصطفی جان، چند باری هم زمین افتاده‌ام

شرمگینم از همین که آبرویت ریختم

تو مقاوم بودی دشمن توانایی نداشت

من خودم را در جوار عافیت انداختم

از همین حالا به یاد تو تفنگ آورده‌ام

پرچم سرخ حسین بن علی برداشتم

یا زهرا.......... یا زهرا.......... یا زهرا (سلام الله علیها)