بی تردید قانون مهم‌ترین رکن جامعه مدنی و عقل آن است که ضمن طراحی ساختارهای اجتماع، رفتار تک تک افراد را سامان می بخشد و از هرگونه زیاده خواهی و خشونت ورزی پیشگیری می نماید.
مفاهیم حجاب و عفاف نماد پاکی، حیا، اصالت انسانی و یکی از ارزش های جامعه اسلامی است.
پوشش آراسته توام با وقار نشانگر شخصیت فرهیخته و احترام به دانش و مکان ارزشمندی است که افراد از نعمت کسب دانش بهره مند می شوند، انتظار می رود مطابق قانون همه اساتید، کارکنان، دانشجویان و ارباب رجوع دانشگاه از پوشش ظاهری متناسب با محیط علمی برخوردار باشند. بر این اساس منشور قانونی پوشش دانشگاهیان به شرح زیر اعلام می گردد.
۱.به منظور حفظ شأن، حرمت مراکز علمی، آموزشی و پژوهشی و صیانت از حقوق و کرامت انسان ها، پوشش در دانشگاه همواره باید ساده و آراسته، با وضعیت مناسب و در جایگاه دانشگاهیان بوده و از مدهای افراطی اجتناب شود.
۲. حضور ساده خانم ها در دانشگاه با پوشش رسمی (شامل مانتو، شلوار، مقنعه، جوراب و کفش) مورد تاکید قانونی می باشد. بنابراین نپوشاندن کامل موی سر و بدن (به جز صورت و دستها تا مچ) و بکار بردن آرایش دور از شأن مجموعه های علمی جایز نمی باشد.
۳. ضرورت دارد پوشش و وضع ظاهری آقایان آراسته و مطابق با عرف محیط های علمی باشد. بدین منظور داشتن لباس های نامناسب، مدل های موی آشفته و یا نامتعارف در محیط دانشگاه مجاز نمی باشد.
۴. استفاده از لباس های نامناسب (نازک، تنگ، پاره، جلوباز، چسبان، کوتاه تر از حد معمول، ساپورت، لباس های دارای تصاویر و نوشته های دور از شأن دانشگاهیان ) و همچنین زیورآلات نامتعارف مجاز نمی باشد.
۵. بدون تردید مشارکت و همراهی موثر دانشگاهیان در اجرای کامل قوانین، موجب رشد و بالندگی اهداف سازندگی این مجموعه خواهد بود. بر اساس آیین نامه های انضباطی اساتید، کارکنان و دانشجویان، عدم رعایت منشور قوانین پوشش منجر به پیگرد قانونی خواهد شد.