تاریخچه هیات امنا
قبل از پیروزی انقلاب اسلامی:
1- با شکلگیری نهاد دانشگاه در کشور و آغاز به کار دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ ، شورایی به نام «شورای دانشگاه» در آن دانشگاه وجود داشت که بسیاری از اختیارات و وظایف هیأت امنا را انجام می داد و دارای کارکرد هیأت امنا بود .
2- در سال ۱۳۳۹ در اساسنامه دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق) هیات امنا به عنوان اولین رکن دانشگاه مطرح شد.
3- دانشگاه شیراز (پهلوی سابق) اولین دانشگاهی بود که دارای هیات امنا شد. در قانون تاسیس آن دانشگاه که در سال ۱۳۴۳ به تصویب رسید، هیات امنا نماینده قانونی دانشگاه بود و کلیه امور علمی، فنی، آموزشی، مالی، اداری و استخدامی دانشگاه نیز زیر نظر هیات امنا اداره میشد.
4- دانشگاه صنعتی شریف نیز در سال ۱۳۴۴ دارای هیات امنا شد.
5- قانون هیات امنای دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۶ به تصویب مجلسین رسید و به دولت اجازه داده شد در صورت اقتضا، مقررات این قانون را در سایر دانشگاهها و دانشکدهها و موسسات تعلیماتی عالی و تحقیقاتی کشور اجرا نماید
6- اولین جلسه هیات امنای دانشگاه مشهد، در تاریخ 15/11/1346 تشکیل شد.
7- قانون هیات های امنای موسسات عالی علمی – دولتی در سال 1350 به تصویب مجلسین وقت رسید و براساس این قانون، دانشگاهها و موسسات آموزش عالی به منظور ایجاد هماهنگی و یکپارچگی بیشتر، موظف شدند که هیات امنای مستقلی تشکیل دهند.
8- سرانجام در سال 1353، پس از تصویب قانون اصلاح پارهای از مواد قانون هیاتهای امنای موسسات عالی علمی- دولتی در مجلسین وقت، وزارت علوم و آموزش عالی مکلف شد که برای هر یک از دانشگاههای دولتی و غیردولتی و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی دولتی، هیات امنایی با ترکیب و وظایف یکسان و طبق مقررات مربوطه تشکیل دهد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی:
1- به استناد لایحه قانونی انحلال هیاتهای امنای دانشگاهها و موسسات آموزش عالی و پژوهشی اعم از دولتی و غیر دولتی و خصوصی مصوب13/12/1357 ، وظایف و اختیارات هیاتهای امنای کلیه دانشگاهها و موسسات آموزش عالی منحل و مطابق با همین قانون، وظایف و اختیارات هیاتهای امنا به هیات سهنفری جانشین هیاتهای امنا متشکل از وزیر فرهنگ و آموزش عالی، وزیر مشاور و رئیس سازمان برنامه و بودجه و وزیر طرح های انقلاب، واگذار شد.
2- بر اساس مفاد قانون تشکیل هیاتهای امنای دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی که در جلسات 181 و 183 مورخ 9/12/67 و23/12/67 شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید. هر یک از وزارتخانههای «علوم، تحقیقات و فناوری» و «بهداشت، درمان و آموزش پزشکی» مکلف شدند برای دانشگاهها و موسسات آموزش عالی و پژوهشی وابسته به خود هیات امنایی با ترکیب مندرج در قانون یادشده تشکیل دهند.